الیسیا یک کاوشگر ماجراجو و جسور بود که قلمرو مرموز زفیریا را خانه خود می‌نامید. گرسنگی سیری‌ناپذیرش برای کشف و تشنگی‌اش برای رویارویی‌های تازه بی‌حد و حصر بود، و او همیشه به دنبال سرزمین‌های کشف‌نشده برای ارضای ولگردی‌اش بود. یک روز سرنوشت‌ساز، همانطور که الیسیا راه خود را از میان جنگلی جادویی می‌گذراند، خود را محاصره‌شده با مه گیج‌کننده‌ای یافت که او را به سرزمینی بیگانه و ناآشنا برد. همانطور که الیسیا به تدریج چشمانش را باز کرد، خود را کاملاً غوطه‌ور در منظره‌ای سورئال و ماورای طبیعی یافت که او را در حالت شگفتی کامل قرار داد. مکان چیزی جز لوماریا نبود، قلمروی از زیبایی و جادویی بی‌نظیر، جایی که سازه‌های کریستالی عظیم بالای سرش بلند می‌شدند، آبشارهای آبشاری از ارتفاعات بلند فرو می‌ریختند، و سبزینگی انبوه تا جایی که چشم کار می‌کرد شکوفا می‌شد. منظره خیره‌کننده پیرامونش آنقدر واضح و جذاب بود که احساس می‌کرد در خواب است. با این حال، علیرغم احساس طاغی از شگفتی که احساس می‌کرد، نتوانست احساس عمیق اشتیاق و دلتنگی که او را گرفته بود دور کند. او آرزو می‌کرد به دنیای آشنایی که پشت سر گذاشته بود بازگردد، جایی که واقعاً به آنجا تعلق داشت. ...

دکتر آملیا سامرز برجسته، نمونه‌ای از هوش تیزبین و شگفتی حیرت‌انگیز، با قاطعیت در پیشاپیش پیشگامان ستارگان بی‌باک ایستاده بود. با نگاه نافذش که از تشنگی سیری‌ناپذیر برای دانش روشن شده بود، تیم شجاع خود را از میان مرزهای کشف‌نشده یک منظومه ستاره‌ای تازه کشف‌شده هدایت کرد. سفر مانند یک سمفونی والا آشکار شد، هر نت گامی دقیق به سوی کشف رازهای غیرقابل فهمی بود که وسعت عظیم جهان را احاطه کرده بودند. ...

در محله‌ی دلپذیری که بارکلی، سگ پرشور، و ویسکرز، گربه‌ی باوقار، در آن زندگی می‌کردند، دوستی‌شان در میان بافته‌ای از خنده و شادمانی شکوفا شد. اگرچه شخصیت‌هایشان مانند خورشید و ماه متفاوت بود، پیوندشان استوار ماند، نخی نامرئی که زندگی‌هایشان را با هم می‌بافت. با هم، آن‌ها تجسم شادی بودند و درخشش تابناکی به گوشه‌ی کوچکشان از جهان می‌آوردند. در روزی که در نور طلایی خورشید غوطه‌ور بود، بارکلی و ویسکرز به گردش آرام خود در پارک زیبا رفتند، پناهگاهی مملو از پوشش گیاهی پر جنب‌وجوش و گل‌های معطر. همان‌طور که می‌رفتند، حواسشان به سمفونی زمزمه‌های طبیعت هماهنگ بود، یک شیء مرموز نزدیک یک نیمکت چوبی فرسوده توجه‌شان را جلب کرد. جعبه‌ای باستانی و اسرارآمیز در آرامش قرار داشت، در هاله‌ای از رمز و راز پوشیده شده بود. کنجکاوی پیچ‌خوردگی‌های خود را دور قلب‌هایشان پیچید و آن‌ها را مجبور کرد اسرارش را کشف کنند. ...

آملیا به لطف توانایی‌های قابل توجه و فداکاری خستگی‌ناپذیرش در حل پرونده‌های پیچیده، شهرتی برای خود به عنوان یک کارآگاه ماهر و مشهور ساخته بود. هوش تیز او و توانایی‌اش در نگاه کردن به چیزها از زوایای مختلف، نیروهای محرکه موفقیت او بودند. با این حال، آخرین پروژه او که او را به شهر بروکویل برد، کاملاً متفاوت از معماهای معمولی بود که عادت به حل کردن آن‌ها داشت. فضای آرام و منظره دلپذیر شهر در تضاد آشکار با معماهای گیج‌کننده‌ای بود که در انتظار او بودند. با این حال، آملیا مصمم بود از توانایی‌های خود برای کشف حقیقت هر پرونده‌ای که بر سر راهش قرار می‌گرفت استفاده کند. ...

در قلمرو شگفتی‌ها و هیجان‌ها که پاپی در آن زندگی می‌کرد، هر گوشه‌ای مملو از زندگی پرجنب‌وجوش بود. هوا به خودی خود جوهره‌ای خیال‌انگیز را حمل می‌کرد، با عطر شیرین گل‌های وحشی که در کالیدوسکوپی از رنگ‌ها شکوفه می‌کردند گزگز می‌کرد. همان‌طور که پاپی در دهکده جادویی‌اش قدم می‌زد، هر قدم گنجینه‌های پنهان و رازهایی را که منتظر کشف شدن بودند آشکار می‌کرد. در آن روز سرنوشت‌ساز، وقتی خورشید طلایی درخشش گرم خود را بر چمنزار افکند، چشمان تیزبین پاپی سوسویی را زیر یک قارچ شبنم‌آلود دید. با کنجکاوی که در قلبش می‌رقصید، زانو زد و خود را مسحور منظره خیره‌کننده پیش رویش یافت. نقشه‌ای که در علف زمردین لانه کرده بود به نظر می‌رسید درخشش ملایمی ساطع می‌کند و او را به آغاز یک ماجراجویی بزرگ فرا می‌خواند. ...