وقتی اولین نور سپیدهدم بر افق میتابید، ماروین تغییری ظریف در هوا احساس کرد، انگار که تمام دنیا در انتظار اتفاقی بزرگ نفس خود را حبس کرده بود. آرام، آنها پردهها را کنار زدند و دنیایی را آشکار کردند که توسط نقاب اسرارآمیزی از مه دگرگون شده بود. به تدریج، همانطور که چشمانشان با درخشش ملایم صبح سازگار میشد، شروع به احساس ارتباطی غیرقابل توضیح کردند، رشتهای اثیری که به نظر میرسید آنها را به افکار و احساسات اطرافیانشان پیوند میدهد. ...
به شهر پرجنبوجوش کویلویل خوش آمدید، مکانی که هوایش همیشه با بوی جوهر آمیخته است و خیابانهایش با کتابفروشیها و کافههای دلنشین مزین شده است. در این پناهگاه ادبی، ما با نویسنده جوان مشتاقی به نام ایتان آشنا میشویم. او همیشه عشق عمیقی به داستانسرایی داشته است، با رویای تبدیل شدن به نویسندهای مشهور که کلماتش تخیل خوانندگان در سراسر جهان را شعلهور کند. با این حال، تردید به خود و ترس از طرد شدن اغلب سایهای بر جاهطلبیهایش میافکندند. ...
یک بار در ابدیت، ماجراجوی کنجکاوی به نام اولین در قلمرویی زندگی میکرد که بافت واقعیت خود با امکانات بیپایان میدرخشید. وجود او یک ملیله پیچیده بود که با نخهای کنجکاوی خاموشناپذیر و تشنگی سیریناپذیر برای دانشی که از مرزهای خود زمان فراتر میرفت، بافته شده بود. اولین تجسم زیبایی مرموز بود، موهای آبنوسیاش مانند رودخانهای از تاریکی از پشتش سرازیر میشد و چشمان عمیق و مرموزش بازتاب کهکشانهای دور را در خود داشت که با جذابیت افقهای کشف نشده میدرخشید. ...
الیسیا یک کاوشگر ماجراجو و جسور بود که قلمرو مرموز زفیریا را خانه خود مینامید. گرسنگی سیریناپذیرش برای کشف و تشنگیاش برای رویاروییهای تازه بیحد و حصر بود، و او همیشه به دنبال سرزمینهای کشفنشده برای ارضای ولگردیاش بود. یک روز سرنوشتساز، همانطور که الیسیا راه خود را از میان جنگلی جادویی میگذراند، خود را محاصرهشده با مه گیجکنندهای یافت که او را به سرزمینی بیگانه و ناآشنا برد. همانطور که الیسیا به تدریج چشمانش را باز کرد، خود را کاملاً غوطهور در منظرهای سورئال و ماورای طبیعی یافت که او را در حالت شگفتی کامل قرار داد. مکان چیزی جز لوماریا نبود، قلمروی از زیبایی و جادویی بینظیر، جایی که سازههای کریستالی عظیم بالای سرش بلند میشدند، آبشارهای آبشاری از ارتفاعات بلند فرو میریختند، و سبزینگی انبوه تا جایی که چشم کار میکرد شکوفا میشد. منظره خیرهکننده پیرامونش آنقدر واضح و جذاب بود که احساس میکرد در خواب است. با این حال، علیرغم احساس طاغی از شگفتی که احساس میکرد، نتوانست احساس عمیق اشتیاق و دلتنگی که او را گرفته بود دور کند. او آرزو میکرد به دنیای آشنایی که پشت سر گذاشته بود بازگردد، جایی که واقعاً به آنجا تعلق داشت. ...
در قلمرو شگفتیها و هیجانها که پاپی در آن زندگی میکرد، هر گوشهای مملو از زندگی پرجنبوجوش بود. هوا به خودی خود جوهرهای خیالانگیز را حمل میکرد، با عطر شیرین گلهای وحشی که در کالیدوسکوپی از رنگها شکوفه میکردند گزگز میکرد. همانطور که پاپی در دهکده جادوییاش قدم میزد، هر قدم گنجینههای پنهان و رازهایی را که منتظر کشف شدن بودند آشکار میکرد. در آن روز سرنوشتساز، وقتی خورشید طلایی درخشش گرم خود را بر چمنزار افکند، چشمان تیزبین پاپی سوسویی را زیر یک قارچ شبنمآلود دید. با کنجکاوی که در قلبش میرقصید، زانو زد و خود را مسحور منظره خیرهکننده پیش رویش یافت. نقشهای که در علف زمردین لانه کرده بود به نظر میرسید درخشش ملایمی ساطع میکند و او را به آغاز یک ماجراجویی بزرگ فرا میخواند. ...