وقتی اولین نور سپیدهدم بر افق میتابید، ماروین تغییری ظریف در هوا احساس کرد، انگار که تمام دنیا در انتظار اتفاقی بزرگ نفس خود را حبس کرده بود. آرام، آنها پردهها را کنار زدند و دنیایی را آشکار کردند که توسط نقاب اسرارآمیزی از مه دگرگون شده بود. به تدریج، همانطور که چشمانشان با درخشش ملایم صبح سازگار میشد، شروع به احساس ارتباطی غیرقابل توضیح کردند، رشتهای اثیری که به نظر میرسید آنها را به افکار و احساسات اطرافیانشان پیوند میدهد. ...
در میان مردابهای فریبنده پوشیده از مه، شهر اسرارآمیز وایتوود قرار دارد که در افسانههای زمزمه شده غوطهور و در رمز و راز پوشیده شده است. اینجا جایی است که مرد جوانی به نام اولیور زندگی میکند، که از سنین پایین، شیفته داستانهای ترسناک درباره ارواح ناآرام بوده است. همانطور که بزرگ میشد، شیفتگی او به امور ماوراء طبیعی عمیقتر شد و در کشف معماهای احاطه کننده آن آرامش یافت. تشنگی فروخورده اولیور برای دانش او را به دنبال درک عمیقتری از اسراری که فراتر از قلمرو زندگان قرار دارند سوق داد و با عزمی تزلزلناپذیر در اسرار دنیای دیگر فرو رفت. ...
در محلهی دلپذیری که بارکلی، سگ پرشور، و ویسکرز، گربهی باوقار، در آن زندگی میکردند، دوستیشان در میان بافتهای از خنده و شادمانی شکوفا شد. اگرچه شخصیتهایشان مانند خورشید و ماه متفاوت بود، پیوندشان استوار ماند، نخی نامرئی که زندگیهایشان را با هم میبافت. با هم، آنها تجسم شادی بودند و درخشش تابناکی به گوشهی کوچکشان از جهان میآوردند. در روزی که در نور طلایی خورشید غوطهور بود، بارکلی و ویسکرز به گردش آرام خود در پارک زیبا رفتند، پناهگاهی مملو از پوشش گیاهی پر جنبوجوش و گلهای معطر. همانطور که میرفتند، حواسشان به سمفونی زمزمههای طبیعت هماهنگ بود، یک شیء مرموز نزدیک یک نیمکت چوبی فرسوده توجهشان را جلب کرد. جعبهای باستانی و اسرارآمیز در آرامش قرار داشت، در هالهای از رمز و راز پوشیده شده بود. کنجکاوی پیچخوردگیهای خود را دور قلبهایشان پیچید و آنها را مجبور کرد اسرارش را کشف کنند. ...